Τι δουλειά έχει ο Δομάζος στη Σκουφά;

και όλοι οι άλλοι; Αν διαβάζατε παλιά το "Γκολ" ή είστε γνώστες ποδοσφαιρόφιλοι προηγούμενων δεκαετιών έχετε κάθε λόγο να κάνετε μια στάση στο "Βρακί". Γιατί οι απίστευτοι αυτοί τύποι φτιάχνουν τρελλές βιτρίνες επίκαιρες και αστείες, από τις καλύτερες της Αθήνας.

Αυτές τις ημέρες έχουν αραδιάσει εξώφυλλα του Γκολ (μα πού βρήκαν τόσα) με παλιούς γνωστούς ποδοσφαιριστές, κι έτσι εσείς τα αγοράκια, όπως θα παιρνάτε από την Σκουφά, το εξασκημένο μάτι σας που ξεχωρίζει σώβρακα και φανέλες ομάδων θα σταματήσει και στην πραμάτια του "Βρακιού".

H κυρία "Χορός"

Ίσως είναι επειδή την είδα να χορεύει πρώτη φορά, ίσως κι επειδή την είδα να χορεύει με το συγκεκριμένο μπαλέτο.

Η Sylvie Guillem χόρεψε στο Ηρώδειο με το μπαλέτο του Τόκυο για μια βραδιά-αφιέρωμα στον Μωρίς Μπεζάρ. Αυτό είναι το σκηνικό με το οποίο έκλεισε η βραδιά με το Bolero του Ravel. Η Guillem χόρευε σόλο πάνω στο τεράστιο κόκκινο τραπέζι, ενώ οι άντρες του μπαλέτου γύρω της σε κύκλο. Κι όσο δυνάμωνε η μουσική του Bolero τόσο δυνάμωνε κι η ένταση των χορευτών, μέχρι που στο φινάλε μας πέταξαν από τις θέσεις μας χειροκροτώντας.

Το πρώτο μέρος ήταν "Η ιεροτελεστία της Άνοιξης" και οι χορευτές του μπαλέτου του Τόκυο μας συνεπήραν σαν να είμασταν όλοι σπόροι που γεννιόμασταν την άνοιξη. Η χορογραφία ήταν τόσο εύγλωττη και τόσο συγκινητική η απόδοση όλων, που μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Ήταν από τα καλύτερα θεάματα που έχω δει ποτέ.

Τόσο αυτό το εξαίρετο μπαλέτο, όσο και την μοναδική Guillem, που τώρα καταλαβαίνω γιατί εξαντλούνται τα εισιτήρια στις παραστάσεις της τόσο γρήγορα, νομίζω πως θα μπορούσα να τους χειροκροτώ όρθια για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Αστεία και μη ντεφώ του άνω διαζώματος:

1. Η ουρά άρχισε να σχηματίζεται στις 7:50! (Η παράσταση άρχιζε στις 21:30).

2. Έχουμε μπει και καθόμαστε και περιμένουμε υπομονετικά για ώρες. Υστερική έγκυος κυρία στην παραδιπλανή θέση, κάθεται ανυποψίαστα ήσυχη έχοντας φυλάξει μία θέση για τον σύζυγό της. Στο παρά τέταρτο της έναρξης έρχεται αλαφιασμένος ηλικιωμένος κύριος με χοντρούτσικο φίλο του και μολονότι η θέση φαίνεται πιασμένη, στρογγυλοκάθεται ατάραχος. Η κυρία τον σπρώχνει με δύναμη (το ξέρω γιατί έπεσε πάνω μου) και ωρύεται: Σήκω φύγε, ρε! Είμαι έγκυος κι έχω ορμόνες, ρε! Η θέση είναι πιασμένη και δε θα φύγω από δω ρε!

3. Χορογράφοι, παλιοί, νέοι, χορευτές και μαθητές σχολών, παντού γύρω μας. Σχόλια για το κουντεπιέ της Guillem, την κίνηση, την ποζισιόν και άλλα!

Η Ακρόπολη όπως δεν την έχετε δει

Αυτό είναι το κάτω μέρος των επιστυλίων του Παρθενώνα. Η φωτογραφία ελήφθη από κοντινή απόσταση, πάνω στη γερανογέφυρα που χρησιμοποιείται για την αναστήλωση του μνημείου.

Επί τουρκοκρατίας οι πασάδες της πόλης είχαν μετατρέψει το ναό σε πυριταδοπθήκη με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα. Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε στο εσωτερικό του Παρθενώνα, μέσα στον οποίο είχανε χτίσει ένα τζαμί. Εδώ διακρίνεται ο τοίχος του.

Ακόμη πιο κοντά, η κάτω πλευρά ενός κιονόκρανου από το ναό. Η μόλυνση έχει αποτυπωθεί ολοκάθαρα. Τα ίδια αποτελέσματα είχε επιφέρει η μόλυνση και στη Δυτική Ζωφόρο, η οποία απομακρύνθηκε και καθαρίστηκε με λέιζερ.

Αυτό είναι το αποτύπωμα μιας σιδερένιας καρφίδας που χρησιμοποίησε ο Μπαλάνος για την αναστήλωση του 1900. Σήμερα οι ενώσεις αυτές αφαιρούνται και αντικαθίστανται από νέες με τιτάνιο.

Κι όπως φεύγεις πάρε κι ένα σουβενίρ...

από την παράσταση "paso doble" στην Πειραιώς
260 (στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ). Όπου ο χορογράφος Νατζ και ο εικαστικός Μπαρσελώ τα δίνουν όλα ξεσπώντας σε 10 τόνους πηλού. Τώρα αν σας είπαν για βαθύτερα νοήματα και συμβολισμούς, μην ψάχνεστε... Τα άτομα απλώς πλάθουν με κάθε πιθανό τρόπο (και με το ίδιο τους το σώμα από την κορφή ως τα νύχια) τον πηλό.
Όλα καλά ως εδώ, να μην ήταν και τόσο θορυβώδης η μουσική, να μην τρώγαμε και τον άργιλο στον αέρα (ακούστηκαν και φταρνίσματα) δεν θα είχαμε κανένα παράπονο. Φεύγοντας πλησιάσαμε και το σκηνικό-έργο, το φωτογραφίσαμε και όσοι ήθελαν πήραν κι ένα κομματάκι για σουβενίρ (εγώ το εισέπνευσα και μου φτάνει...). Το φωτογράφισαν κι οι ίδιοι οι περφόρμερ άλλωστε, όπως κι εμάς που τους χειροκροτούσαμε, μέχρι που αναρωτήθηκα, βρε λες να ασπρίσαμε όλοι από τον άργιλο που πετάξανε στον αέρα;;

Μου φαίνεται ότι από όλες τις παραστάσεις που θα παρουσιαστούν στην Πειραιώς 260, για μένα πιο εντυπωσιακή θα είναι πάντα η μεταμόρφωση του χώρου. Γιατί τον είχα δει πέρυσι όταν επελέγη από το ΕΦ για πρώτη φορά και πήγαμε με τον φίλο μου τον Γιάννη να τον δούμε και να τον φωτογραφήσει. Ήταν το χάος το ίδιο μέσα, ενάμιση μήνα πριν την πρεμιέρα του Φεστιβάλ και στοιχηματίζαμε ότι δεν μπορεί αυτός ο χώρος να έρθει να γίνει χώρος εκδηλώσεων μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Έγινε βέβαια και πέρυσι και φέτος, ας είναι καλά οι συμβασιούχοι του Φεστιβάλ. Άντε παιδιά, κουράγιο!