Η FeminAthens στην Αρχαία Κόρινθο

Ο Ναός του Απόλλωνα στην Αρχαία Κόρινθο.
Η Αρχαία Κόρινθος είναι αρχαιολογικός χώρος μεγάλης σπουδαιότητας και ομορφιάς. Από την Αθήνα η απόσταση είναι μόλις μία ωρίτσα από Αττική οδό και Εθνική οδό, αλλά μην ψάξετε να βρείτε ταμπέλες. Δεν υπάρχουν. Πρέπει να πάρετε το δρόμο προς την Πάτρα. Εγώ το ανακάλυψα στην πορεία. Πήγαινα, πήγαινα και μόλις είδα την Ακροκόρινθο να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο, κατάλαβα ότι έπρεπε να είχα στρίψει σε κάποιο απροσδιόριστο σημείο. Έκανα επιστροφή και, ω! του θαύματος, στην πορεία προς Αθήνα υπάρχουν ταμπέλες για Αρχαία Κόρινθο.

Αυτή είναι η Κρήνη της Γλαύκης. Ο μύθος λέει, ότι η Γλαύκη. κόρη του Κρέοντα και δεύτερη σύζυγος του Ιάσονα, έπεσε στην Κρήνη για να σωθεί από τον δηλητηριασμένο χιτώνα που της έστειλε στο γάμο της η Μήδεια, για να εκδικηθεί τον άπιστο Ιάσονα. Βρίσκεται στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Πίσω της είναι το Μουσείο και δίπλα ο Ναός του Απόλλωνα.
Ο Ναός φαίνεται από την πίσω πλευρά του, τον οπισθόδομο. Είχε έξι δωρικούς κίονες στη στενή πλευρά και δεκαπέντε κατά μήκος. Είναι από πωρόλιθο και είναι το χαρακτηριστικότερο μνημείο του χώρου.
Εγώ όμως προτιμώ τις κρήνες. Της Γλαύκης και της Πειρήνης. Ο μύθος λέει ότι ο Βελλερεφόντης έπιασε τον φτερωτό Πήγασο, όταν έπινε νερό στην κρήνη αυτή. Πρόκειται για έξι δεξαμενές νερού, τις οποίες προσεγγίζεις με κάθοδο από λίγα σκαλοπάτια. Μπροστά από τα έξι ανοίγματα φαίνονται οι έξι πύλες ενώ αργότερα ο Ηρώδης ο Αττικός πρόσθεσε τις τρεις αψίδες με τους στύλους που βρίσκονται μπροστά από τα ανοίγματα.

Ο χώρος είναι σπαρμένος με κεραμεικά και μάρμαρα. Βλέπεις και σκουπίδια, ευτυχώς ακόμη όχι πολλά. Οι φύλακες κλείνουν τον αρχαιολογικό χώρο στις 14:30. Δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό για μεγαλύτερη βάρδια. Ούτε εκεί, ούτε και σε κανέναν σχεδόν άλλο αρχαιολογικό χώρο στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή (με την εξαίρεση της αρχαίας Ολυμπίας, που είναι ανοιχτή μέχρι τις 17:30). Δεν υπάρχει προσωπικό. Οι φύλακες μας είπαν, "θα μας κλέψουν και μας έτσι όπως πάμε" αφού μένουν σχεδόν αφύλακτοι οι χώροι. Επίσης δεν κάνουν τον κόπο να μαζέψουν τα σκουπίδια, γιατί είναι από τον Νοέμβριο μήνα απλήρωτοι... "Είναι που ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας" μας είπαν με νόημα... 3,5 εκ. τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, 3,3 εκ. συνολικά οι απλήρωτοι μισθοί των εργαζόμενων στους αρχαιολογικούς χώρους. Ντροπή για άλλη μια φορά.

Και εις άλλα με υγεία! Εγώ αύριο θα πάω στους Δελφούς.

Tannhauser και ανάψανε φωτιές!

Έχουμε πάει που λέτε αμέριμνοι και με τα σχεδόν καλά μας, να παρακολουθήσουμε τον Τάνχωυζερ στο Μέγαρο Μουσικής. Και είμαστε στην πρώτη πράξη, εκεί που η θεά Αφροδίτη οργίζεται γιατί ο καλός της Τάνχωυζερ θέλει να την εγκαταλείψει και τον καταριέται. Και σε μια κίνηση της σοπράνο, το σχέδιο λέει ότι ανάβει ένας κύκλος φωτιάς γύρω από τους δύο εραστές. Πολύ θεαματικό! Και ταιριαστό στη συγκεκριμένη σκηνή.

Όμως μένει πολλή ώρα αναμμένη η φωτιά. Και ψιλοαρπάζει το σκηνικό, κι αρχίζει να καπνίζει. Οι πρωταγωνιστές στο ύψος τους να τραγουδάνε σα να μην τρέχει τίποτε, και πίσω τους... ντουμάνι! Το κοινό από κάτω, ε, όπως και να το κάνεις αναστατωνόμαστε. Μέχρι που ο καημένος ο τενόρος δεν αντέχει άλλο και διακόπτει φωνάζοντας "fire... there is fire!" και φυσικά σταματάει η παράσταση, και ως που να πεις κίμινο όλο το κοινό είναι στο φουαγιέ.
Μετά από 10-15 λεπτά το σκηνικό αποκαθίσταται, επιστρέφουμε όλοι στις θέσεις μας και με θερμά χειροκροτήματα υποδεχόμαστε και πάλι το ζευγάρι των Τζον Τριλέβεν (Τανχώυζερ), Λιζ Λίντστρομ (Ελίζαμπετ-Αφροδίτη) και από εκεί και πέρα όλα κυλάνε όμορφα!

Μη χτυπάς την πόρτα, είμαι στον Επιτάφιο!

Εξάρχεια, Αθήνα

Η Αθήνα από ψηλά

Το ωραιότερο ξενοδοχείο της Αθήνας είναι για μένα η Μεγάλη Βρεταννία.

1) Για το άψογο μπαρ της
2) Για τον πιανίστα που παίζει τις παρτιτούρες από laptop
3) Για το GB Corner φυσικά
4) Και για το μπαρ του τελευταίου ορόφου που ανακάλυψα πρόσφατα.

Δεν είναι μεγάλο, τέσσερα τραπέζια ψηλά όλα κι όλα και το φωτισμένο μαρμάρινο μπαρ, που χωράει 3-4 άτομα. Αλλά έχει φανταστική θέα, στην φωτισμένη Ακρόπολη κι όλη την πόλη νότια.

Και σερβίρει κρασί ποτήρι, special, από ξεχωριστές ποικιλίες όλου του κόσμου. Δοκιμάστε όποιο θέλετε αλλά καταλήξτε με το Marquis de Rascal.

Σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι η παλιομοδίτικη πολυτέλεια της ΜΒ. Προσωπικά απολαμβάνω την προσιτή και χρηστική της πολυτέλεια σε όλες τις εκφάνσεις της. Στη ΜΒ τα σερβίτσια είναι ασημένια και σε κάνουν να μετανιώσεις που άφησες στο σπίτι των γονιών εκείνο το παλιό σερβίτσιο.
Τα φλυτζάνια είναι πορσελάνες και ακόμη και οι δίσκοι σερβιρίσματος είναι ατόφιο ασήμι.

Ξεχωρίζω το μπαρ της στην είσοδο για πολλούς λόγους, κυρίως όμως:

1) Για τη διακόσμηση: δερμάτινα καθίσματα με ανάγλυφα σχέδια, μαύρη μαρμάρινη μπάρα, και εκείνη η απίθανη ταπισερί πίσω από το μπαρ.
2) Για τον επαγγελματισμό των εργαζομένων εκεί. Θα προσέξουν να σας βρούν κάθισμα χωρίς να ενοχλήσουν, ειδικά αν είστε γυναίκα που δεν συνοδεύεται, δεν θα σας πιάσουν την κουβέντα, αλλά θα σας δείχνουν ότι σας προσέχουν, θα σερβίρουν στις πραγματικές τους δόσεις τα ποτά και θα χρησιμοποιήσουν αυθεντικές συνταγές για τα κοκταίηλ.
3) Για την ποικιλία των ετικετών σε whiskey
4) Για την μουσική: Πιάνο σε γνωστές μελωδίες.Σας ακούγεται συνηθισμένο; Ε, τότε να μου πείτε πού αλλού συμβαίνει να πάω.