Ανοιξιάτικη Κυριακή στον Κεραμεικό:Έξω το παζάρι των ρακοσυλλεκτών.
Μέσα, ταφικά μνημεία μιας άλλης εποχής.
Πολλών εποχών.
O αρχαιολογικός χώρος του Kεραμεικού περιλαμβάνει ένα όμορφο μικρό μουσείο με ιδιαίτερα εκθέματα: Εκτίθενται τα ταφικά μνημεία που βρέθηκαν στον χώρο του νεκροταφείου, ενώ στα σημεία της πραγματικής τους θέσης έχουν τοποθετηθεί αντίγραφα.
Μεταξύ άλλων υπάρχουν οι Σφίγγες και ο Λέων που σηματοδοτούσαν το Δίπυλο, ενώ από τα κείμενα που συνοδεύουν τις ταφικές στήλες, αντιλαμβάνεται κανείς το πέρασμα από την μία τεχνοτροπία στην άλλη και από την μια πολιτική εποχή στην άλλη επίσης.
Στο μικρό αίθριο στο κέντρο του μουσείου εκτίθεται ένας υπερμεγέθης μαρμάρινος ταύρος, και άλλες επιτύμβιες παραστάσεις. Πολύ αξιόλογα όμως είναι και τα εκθέματα στις εσωτερικές πτέρυγες του μουσείου που κυκλώνουν το αίθριο.
Σε αυτές εκτίθενται κυρίως αντικείμενα καθημερινής χρήσης (λύκηθοι, κύπελλα, οινοχόες και άλλα), κοσμήματα, κυρίως χρυσές ταινίες, ενώτια και πόρπες, αλλά και τεφροδόχοι καθώς και αντικείμενα που σχετίζονται με την παιδική ζωή. Χαρακτηριστικά είναι ένα παιδικό κάθισμα και παιδικά παιγνίδια (πλαγγόνες, κούκλες) ή τροχήλατα παιγνίδια από πηλό.
Στον εξωτερικό χώρο, εφοδιασμένος με έναν απλό χάρτη μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τα ίχνη της Ιερής Πύλης και του Διπύλου, καθώς και το Πομπήιο όπου γινόντουσαν οι προετοιμασίες για την ιερή πομπή των Ελευσινίων.
Το πιο ενυπωσιακό έκθεμα πάντως για μένα είναι η ολοζώντανη ύπαρξη του Ηριδανού ποταμού, ο οποίος μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια ρέει ακόμη στην Αττική γη. Ο Ηριδανός, σύμφωνα με όσα πληροφορήθηκα από τα φυλλάδια του μουσείου, ήδη από την κλασική εποχή σκεπάστηκε και μετατράπηκε σε αγωγό λυμάτων της πόλης.
Στο σταθμό του ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι έχουν διατηρήσει ένα μεγάλο τμήμα του με την χτιστή σκεπή, όπου η μετατροπή φαίνεται ολοκάθαρα. Δεξιά και αριστερά υπήρχε όριο για την οικοδομική γραμμή, το οποίο επίσης διατηρείται.Όμως στον Κεραμεικό, έχουν αποκαλύψει ένα τμήμα του ποταμού, το οποίο μέσα στην άνοιξη έρρεε χαρωπό και γεματούτσικο με χιλιάδες γυρίνους και σχηματισμένα βατραχάκια στα νερά του.
Την Ιερή Πύλη είναι δύσκολο να την καταλάβεις, γιατί δεν σώζονται παρά τα θεμέλιά της. Μπορεί πάντως κανείς να δει καθαρά τμήματα του τείχους της πόλης των Αθηνών, και να διακρίνει τις απανωτές επεμβάσεις και την χρήση διαφορετικών υλικών ανά εποχή. Στην βιαστική οικοδόμησή του χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και γλυπτά που διακοσμούσαν τα ταφικά μνημεία, όπως κιονόκρανα, στήλες, και ένας κούρος και μία σφίγγα που ευρέθησαν και εκτίθενται στο μουσείο.
Μου άρεσε πολύ η κρήνη δίπλα από το Δίπυλο. Είναι μια μεγάλη τετράγωνη σχεδόν μαρμάρινη επιφάνεια, στην οποία διακρίνονται τα αυλάκια για το νερό, και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τους κουρασμένους οδοιπόρους που κατέφταναν στην πολή να αποσταίνουν για λίγο νερό.
Ο χώρος είναι διάσπαρτος από θραύσματα αγγείων και μαρμάρων, ένα προσεκτικό βλέμμα στο έδαφος μπορεί να αποφέρει θησαυρούς!
Βγαίνοντας στις τρεις το μεσημέρι, ένα έχω να πω: Ότι το στέκι του Ηλία με τα πασίγνωστα παϊδάκια του, είναι ακριβώς απέναντι. Ανεβαίνεις την διάβαση πάνω από τις γραμμές του ηλεκτρικού (αναρωτώμενος τι θα βρέθηκε εκεί κατά την εκσκαφή και δημιουργία του) και βρίσκεσαι κάτω από τις μουριές στο στέκι της καλοφαγίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου